Video on Demand (VoD) veya Türkçe hali ile Talep üzerine video, kullanıcıların videolara geleneksel bir video oynatma cihazı ve tipik bir statik yayın programının kısıtlamaları olmadan erişmesine olanak tanıyan bir medya dağıtım sistemidir. 20. yüzyılda, havadan programlama biçiminde yayın yapmak, medya dağıtımının en yaygın biçimiydi. İnternet ve IPTV teknolojileri 1990’larda gelişmeye devam ettikçe, tüketiciler geleneksel olmayan içerik tüketimi modlarına yönelmeye başladı ve bu da televizyonlarda ve kişisel bilgisayarlarda VoD‘un gelişiyle doruğa ulaştı.

Televizyon yayınından farklı olarak, VoD sistemleri başlangıçta her kullanıcının her bir sistemin içeriğine erişmek için hatırı sayılır bant genişliğine sahip bir İnternet bağlantısına sahip olmasını gerektiriyordu. 2000 yılında, Fraunhofer Institute IIS , filmlerin Dijital Sinema Paketleri aracılığıyla dağıtımını sağlayan JPEG2000 codec bileşenini geliştirdi. Bu teknoloji o zamandan beri hizmetlerini uzun metrajlı yapımlardan televizyon programlarını içerecek şekilde genişletmiş ve VoD uygulamaları için daha düşük bant genişliği gereksinimlerine yol açmıştır. Disney, Paramount, Sony, Universal ve Warner Bros. daha sonra 2002’de Dijital Sinema Girişimi’ni başlattı.

Televizyon VoD sistemleri, geleneksel bir set üstü kutu veya bilgisayarlar, tabletler ve akıllı telefonlar gibi uzak cihazlar aracılığıyla içerik akışı sağlayabilir. VoD kullanıcıları, sürekli görüntüleme için içeriği bir bilgisayar, dijital video kaydedici veya taşınabilir bir medya oynatıcı gibi bir cihaza kalıcı olarak indirebilir. Kablo ve telefon şirketi tabanlı televizyon sağlayıcılarının çoğu, VoD akışı sunar; bu sayede, bir kullanıcı, sağlayıcıdan kiralanan veya satın alınan bir dijital video kaydediciye (DVR) veya bir PC’ye veya ertelenmiş görüntüleme için taşınabilir bir cihaz.

Akış televizyonu, giderek daha popüler bir VoD sağlama aracı olarak ortaya çıkmıştır. Apple iTunes çevrimiçi içerik mağazası gibi masaüstü istemci uygulamaları ve Amazon Prime Video gibi Smart TV uygulamaları, video eğlence içeriğinin geçici olarak kiralanmasına ve satın alınmasına izin verir. Diğer İnternet tabanlı VoD sistemleri, kullanıcılara tek tek filmler ve şovlar yerine video eğlence içeriği paketlerine erişim sağlar. Bu sistemlerden en yaygın olanı olan Netflix, Hulu ve Disney +, kullanıcıların bir dizi filme, televizyon şovuna ve orijinal diziye erişim için aylık bir ücret ödemesini gerektiren bir abonelik modeli kullanır. Buna karşılık, başka bir İnternet tabanlı VoD sistemi olan YouTube, kullanıcıların video içeriğinin çoğuna ücretsiz olarak erişebildiği, ancak premium içerik için bir abonelik ücreti ödemesi gereken reklam destekli bir model kullanır. Bazı havayolları, koltuklara yerleştirilmiş video ekranları veya harici olarak sağlanan taşınabilir medya oynatıcılar aracılığıyla yolculara uçak içi eğlence olarak VoD hizmetleri sunar.

İşlevsellik

VoD sistemlerinin indirilmesi ve yayınlanması, kullanıcıya taşınabilir medya oynatıcıların ve DVD oynatıcıların tüm özelliklerini sağlar. Bazı VoD sistemleri, programları sabit disk sürücülerinden depolar ve yayınlar ve kullanıcının videoları hızlı ileri ve geri sarmasına izin vermek için bir bellek tamponu kullanır. Video sunucularını yerel alan ağlarına yerleştirmek mümkündür; bunlar kullanıcılara hızlı yanıtlar sağlayabilir. Kablo şirketleri, VoD hizmetlerinin kendi sürümlerini uygulamalar aracılığıyla sunarak, İnternet özellikli bir aygıtın olduğu her yerde televizyon erişimine izin verdi. Kablolu medya şirketleri VoD‘u canlı akış hizmetleriyle birleştirdi. Kablo şirketlerinin son zamanlarda başlattığı uygulamalar, canlı haber ve spor içeriğinden yoksun oldukları için Subscription Video on Demand veya Türkçe hali ile  Abonelik Video on Demand (SVoD) hizmetleriyle rekabet etme girişimleridir. Akış video sunucuları bir WAN aracılığıyla geniş bir topluluğa hizmet edebilir, ancak yanıt verme hızı azaltılabilir. İndirme VoD hizmetleri, kablo modemleri veya DSL bağlantılarıyla donatılmış evlerde kullanışlıdır. Geleneksel kablo ve telekomünikasyon VoD hizmetleri için sunucular genellikle kablo baş ucuna yerleştirilir ve daha büyük pazarlarda belirli bir pazara ve kablo hub’larına hizmet eder. Telekomünikasyon dünyasında, merkez ofise veya Video Head-End Office (VHO) adı verilen yeni oluşturulan bir konuma yerleştirilirler.

Kaynakça