Yazmaç, bir bilgisayarın işlemcisi için hızlı erişilebilir bir konumdur. Kayıtlar genellikle az miktarda hızlı depolamadan oluşur, ancak bazı kayıtların belirli donanım işlevleri vardır ve read-only veya write-only olabilir. Bilgisayar mimarisinde, yazmaçlar tipik olarak ana bellek dışındaki mekanizmalar tarafından adreslenir, ancak bazı durumlarda örneğin bir bellek adresi atanabilir.

Hemen hemen tüm bilgisayarlar, yükleme/depolama mimarisi olsun ya da olmasın, verileri daha büyük bir bellekten, aritmetik işlemler için kullanıldığı ve makine komutları tarafından manipüle edildiği veya test edildiği kayıtlara yükler. Manipüle edilen veriler daha sonra ya aynı komutla ya da bir sonraki komutla ana belleğe geri depolanır. Modern işlemciler, ana bellek olarak ya statik ya da dinamik RAM kullanır, ikincisine genellikle bir ya da daha fazla önbellek düzeyi aracılığıyla erişilir.

İşlemci kayıtları normalde bellek hiyerarşisinin en üstünde yer alır ve verilere erişmenin en hızlı yolunu sağlar. Terim normalde yalnızca, talimat seti tarafından tanımlandığı gibi, bir talimatın parçası olarak doğrudan kodlanan kayıtlar grubunu ifade eder. Bununla birlikte, modern yüksek performanslı CPU’lar, paralel ve spekülatif yürütmeye izin vererek, kayıt yeniden adlandırma yoluyla performansı artırmak için genellikle bu “mimari kayıtların” kopyalarına sahiptir. Modern x86 tasarımı, bu teknikleri 1995 yılında Pentium Pro, Cyrix 6×86, Nx586 ve AMD K5’in piyasaya sürülmesiyle elde etti.

Bir bilgisayar programı aynı verilere tekrar tekrar eriştiğinde buna referans yeri denir. Kayıtlarda sık kullanılan değerleri tutmak, bir programın performansı için kritik olabilir. Kayıt tahsisi, kod oluşturma aşamasında bir derleyici tarafından veya bir montaj dili programcısı tarafından manuel olarak gerçekleştirilir.

Alıntıdır.