Düşük seviyeli bir programlama dili, bir bilgisayarın komut seti mimarisinden çok az soyutlama sağlayan veya hiç soyutlama yapmayan bir programlama dilidir. Dil haritasındaki işlemcinin talimatlarına yapısal olarak benzeyen komutlar veya işlevler içermektedir. Genel olarak, makine kodunu veya derleme dilini ifade etmektedir. Dil ve makine dili arasındaki düşük soyutlama olması nedeniyle, düşük seviyeli diller bazen “donanımlara yakın diller” olarak tanımlanır. Düşük seviyeli dillerde yazılan programlar, belirli bir sistem mimarisi türü için optimize edilmiş olmaları nedeniyle nispeten taşınabilir değillerdir.

Düşük seviyeli diller, bir derleyici veya yorumlayıcı olmadan makine koduna dönüştürülebilmektedir. İkinci nesil programlama dilleri, birleştirici adı verilen daha basit bir işlemci kullanmaktadırlar. Elde edilen kodlar doğrudan işlemci üzerinde çalışmaktadır. Düşük seviyeli bir dilde yazılmış bir program, küçük bir bellek ayak izi ile çok hızlı çalışacak şekilde yapılabilir. Üst düzey bir dilde eşdeğer bir program daha az verimli olabilir ve daha fazla bellek kullanabilir. Düşük seviyeli diller basittir, ancak programcının hatırlaması gereken çok sayıda teknik ayrıntı nedeniyle kullanımı zor kabul edilir. Karşılaştırıldığında, üst düzey bir programlama dili, bir bilgisayar mimarisinin yürütme semantiğini programın belirtiminden ayırır ve bu da geliştirmeyi basitleştirir.

Alıntıdır